Zwichten

Regelmatig voel ik ze binnensluipen
gedichten die me bekruipen
naakte woorden om te bezweren
en tot poëzie te componeren

waarvoor ik behoedzaam zwicht
waarna er niet aan is te ontkomen
het in mijn blog te laten wonen

die woorden laten stromen
ze op rijm te laten samenkomen
terwijl ze in België kiften
of je in een stacaravan wel kunt zitten.

Schoonheid

Wat is het dat tot deze woorden leidt
de verbeelding , droom of werkelijkheid
dat als vanzelf ontstaat en componeert
tot een gedicht dat sublimeert

De gewoonheid die schoonheid verraadt
ogen die sprankelen als geslepen diamanten
de stem die klanken beroert
zoals Chet Baker met Valentine ontroert

Een mond die laat smachten
de lach op het gelaat die je ontwapend achterlaat
dat kan blozen als de mooiste rode rozen
glanzende haren die het mystiek omfloersen
Het lichaam slank, als gebeeldhouwd, welgemaakt

Veerkrachtige passen, sierlijk zonder overdaad
is die volmaaktheid in een droom vervat
mooier dan de verbeelding is de werkelijkheid
ze loopt, lacht, omhelst, danst, ze bestaat.